Μία πρόταση διεξόδου από την κινούμενη άμμο των πολλών καθημερινών δραστηριοτήτων.
Κάθε άνθρωπος έχει στην καθημερινότητά του πολλές και διαφορετικές δραστηριότητες, διαφόρων ειδών ρόλους, απαιτήσεις, υποχρεώσεις, καθήκοντα που συχνά αδυνατεί να βάλει σε τάξη. Οδηγείται τότε σε μια αίσθηση χάους και «ακινητοποιείται» ή κάνει βεβιασμένες κινήσεις που μειώνουν την αποδοτικότητά του και επιβαρύνουν την ψυχική του διάθεση.
Έστω ότι περπατάμε κάπου και στρίβοντας σε κάποιο στενό διαπιστώσουμε ότι βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Τι κάνουμε; Υπάρχουν μπροστά μας κατά βάση τρεις εκδοχές : [1] Να μείνουμε κολλημένοι στο αδιέξοδο, [2] Να πανικοβληθούμε ή να θυμώσουμε και να επηρεάσουμε τις μετέπειτα κινήσεις μας εκπέμποντας αρνητισμό, [3] Να βρούμε απλώς έναν τρόπο να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση. Στην περίπτωση του… περιπάτου, τα πράγματα είναι εύκολα αφού, πολύ απλά, οι περισσότεροι θα κάνουμε μεταβολή και θα βγούμε απ’ τον δρόμο με το αδιέξοδο.
Στην καθημερινή ζωή, μια αίσθηση «δύσπνοιας» ή έλλειψης διεξόδου λόγω ανυπαρξίας τάξης και προγραμματισμού δεν είναι τόσο απλή υπόθεση όσο το παράδειγμα που προαναφέρθηκε. Η αντιμετώπισή της αποδεικνύεται πολύπλοκη και συχνά γίνεται μέσω μιας συνηθισμένης μας αυτόματης αντίδρασης που δε φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα ή που απλώς, οδηγεί στο να ολοκληρωθούν τα μισά από όσα έχουμε να διεκπεραιώσουμε.
Σε χρονικές περιόδους που νιώθουμε βυθισμένοι σε κινούμενη άμμο από καθήκοντα και πράγματα που πρέπει να γίνουν, χρειάζεται να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, να ανακτήσουμε την αυτοκυριαρχία μας, να κάνουμε μία αρχική αξιολόγηση του θέματος και να θέσουμε προτεραιότητες, ώστε να προχωρήσουμε σε ένα πλάνο δράσης.
Αυτό γίνεται με τη βοήθεια του μόνου, κατ’ εμέ, ανθρώπου που – όπως έχω αναφέρει πολλάκις – είναι σε θέση να δημιουργήσει τον πιο κατάλληλο για εμάς μηχανισμό αντιμετώπισης των θεμάτων μας: Του εαυτού μας. Όπως πάντα, η Αυτοπαρατήρηση, αυτό το εκ των ων ουκ άνευ μέσο για την καλύτερη γνωριμία με τον Εαυτό, είναι ο ισχυρός κλειδοκράτορας που χρειάζεται να καλέσουμε για υποστήριξη.
Αν το να νιώθεις εγκλωβισμένος/-η σε μια αγχώδη κατάσταση λόγω αδυναμίας διαχείρισης πολλών δραστηριοτήτων είναι συχνό φαινόμενο, απάντησε στις ακόλουθες ερωτήσεις για να ξεδιαλύνεις το «τοπίο».
ΑΡΧΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
• Τι σου κοστίζει στην καθημερινότητα το να μην είσαι οργανωμένος/-η; (Σε χρόνο, ενέργεια, διάθεση, σχέσεις, απόδοση στη δουλειά. Αναλυτικά)
• Ποιο είναι το βασικό εμπόδιο που συναντάς κάθε φορά που προσπαθείς να οργανωθείς; Αν είναι συνήθως το ίδιο, για ποιους λόγους σε σταματά; Τι υπάρχει εκεί που σε επηρεάζει βαθύτερα; Με ποιον τρόπο μπορείς να το διαχειριστείς (μόνος/-η ή ζητώντας βοήθεια) ώστε να μην ασκεί τόση επίδραση πάνω σου;
• Ποιο κομμάτι του ζητήματος απουσίας οργάνωσης θα προσπαθούσες να ελέγξεις πρώτο και γιατί; Ποιος είναι, δηλαδή, ο τομέας που λόγω έλλειψης μεθοδικότητας επηρεάζει σε μεγαλύτερο βαθμό την καθημερινότητά σου; Δώσε προτεραιότητα σε αυτόν. (Κάνοντας ένα πράγμα τη φορά – συγκεντρωμένα – και ολοκληρώνοντάς το, αυξάνονται και τα επίπεδα ικανοποίησης και μετά θα έχεις περισσότερη αυτοπεποίθηση να επιλύσεις το οργανωτικό θέμα και στους άλλους τομείς)
• Σκέψου έναν τομέα που ήσουν οργανωμένος/-η. Πώς λειτουργούσες εκεί/ τότε; Τι από αυτά θα σε βοηθούσε και τώρα;
ΘΕΤΟΝΤΑΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ
Αν η μέρα είχε απεριόριστες ώρες και εμείς απεριόριστους πόρους, ίσως να μπορούσαμε να πορευτούμε και με τεράστιο αριθμό δραστηριοτήτων. Όμως, ο διαμορφωμένος με βάση τον χρόνο και τους πόρους τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ο κόσμος μας, απαιτεί να διαχωρίζουμε ανά διαστήματα την «ήρα από το στάρι» και να βλέπουμε ξεκάθαρα ποιες ασχολίες μας αξίζουν στ’ αλήθεια τον χρόνο μας ή να τις κατηγοριοποιούμε και να αφιερώνεται στην καθεμία ο κατάλληλος χρόνος. (Αυτό φυσικά, φιλτράρεται παράλληλα – χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε συνήθως – και από τις αξίες, τους στόχους μας κλπ.)
Γράψε όλες τις βασικές δραστηριότητές σου (ή τους τομείς των πραγμάτων) που κάνεις και απάντησε (για κάθε μία) τις ακόλουθες ερωτήσεις για να τις αξιολογήσεις:
• Ποιος είναι ο επιτακτικός λόγος για τον οποίο κάνεις αυτήν την δραστηριότητα;
• Τι σου αποδίδει η συγκεκριμένη ασχολία/ εργασία/ δραστηριότητα σε σύγκριση με τον χρόνο και την ενέργεια που επενδύεις σε αυτήν;
• Σε τι βαθμό είναι απαραίτητη;
• Αν είναι δευτερεύουσας σημασίας, ποιος θα μπορούσε να την κάνει το ίδιο καλά με σένα, σε ποσοστό τουλάχιστον 70-80%; Μπορεί να ανατεθεί σε άλλον ώστε να γίνει ισορροπημένος καταμερισμός εργασιών;
• Ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί, αν αυτή η εργασία/ δραστηριότητα δεν γίνει/ δεν υπάρχει στη ζωή σου; Αλλάζει κάτι σε σοβαρό βαθμό;
Απαντώντας στις ως άνω ερωτήσεις για κάθε δραστηριότητα, καταλήγεις σε ένα ξεκαθάρισμα. Εκείνες στις οποίες π.χ. διοχετεύεις χρόνο και ενέργεια σε ποσοστό 80% αλλά σου αποδίδουν 10%, είναι και αυτές που χρειάζεται είτε να αφαιρέσεις από το πρόγραμμα, είτε – αν σου καλύπτουν κάποια άλλη σημαντική για σένα ανάγκη – να επαναδιαμορφώσεις τον τρόπο με τον οποίο ασχολείσαι με αυτές.
ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΔΡΑΣΗ
• Τι σημαίνει για σένα το να είναι κάποιος οργανωμένος/-η;
• Πόσο έτοιμος/η νιώθεις να γίνεις αυτό μετά από όσα απάντησες στις ερωτήσεις;
• Περίγραψε πώς θα είναι η ψυχική σου διάθεση και η μέρα σου όταν θα είσαι πιο οργανωμένος/-η. Σε τι βαθμό/ ποσοστό σε κινητοποιεί αυτή η περιγραφή;
• Ποιο είναι το πρώτο βήμα που χρειάζεται να κάνεις ΣΗΜΕΡΑ για να γίνεις πιο οργανωμένος/η; Πότε ακριβώς/ ποια ώρα της ημέρας θα το κάνεις;
• Πώς θα υπενθυμίζεις στον εαυτό σου κάθε μέρα ότι είσαι σε διαδικασία να γίνεις πιο προγραμματισμένος/η;
• Σε πόσες μέρες θα ελέγξεις ξανά τον εαυτό σου για να δεις πού βρίσκεσαι ως προς τον στόχο σου;
Και επειδή «Τίποτα δεν εξαρτάται από την τύχη, αλλά όλα από την ορθή κρίση και την προνοητικότητα», όπως είπε ο πρόγονός μας ο Πλούταρχος, για να είναι οργανωμένη η αυριανή σου μέρα, χρειάζεται να κάνεις κάτι ΣΗΜΕΡΑ.
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά από την Ανθή Ψωμιάδου στο on line περιοδικό Globalist gr)
Author : Ανθη Ψωμιαδου
.
